Pierwsze wzmianki o idei powstania szkoły specjalnej w Grójcu odnajdujemy we „Wspomnieniach” Henryka Cegiełkowskiego – założyciela, budowniczego i kierownika szkoły specjalnej: „Nie podoba się również moja myśl założenia szkoły specjalnej dla dzieci umysłowo upośledzonych. I tak już od 1948 – kiedy powziąłem myśl o szkole specjalnej w Grójcu, nawet Koledzy, poza plecami, mówią: „zawsze ten od głupich”. Dowodzili mi, że to jest absurd, który utkwił mi w głowie, a który przez lata, trudno im usunąć go z moich myśli i postępowania.”[1] I tak, pomimo nieprzychylności środowiska, przeciwności losu w roku 1960 rozpoczęto budowę Szkoły nr 2, z której wywodzą się pierwsze klasy szkoły specjalnej. Budynek ukończono w roku 1963 i nadano mu imię Nadieżdy Konstantynownej Krupskiej, żony Lenina.
Z dniem 1 września 1963r. uruchomiono trzy klasy specjalne. Wychowawstwo klasy II i III objęła Eugenia Cegiełkowska, zaś klasy IV Bronisława Michalak. Pracę dydaktyczną prowadzono metodą ośrodków pracy, która uzyskała ogromne uznanie. W roku 1964 w szkole było już 5 klas, w których uczyło się 63 uczniów. Z każdym rokiem przybywało dzieci – w roku 1966 do klas specjalnych uczęszczało 78 osób stanowiąc 6 klas. W roku 1967 kierownik Henryk Cegiełkowski postanowił oddzielić szkołę specjalną od Szkoły Podstawowej nr 2. Rejon szkoły obejmował: 3 szkoły grójeckie, szkoły w Bikówku, Belsku, Głuchowie, Słomczynie i Skurowie. Tak oto wspomina pierwsze lata funkcjonowania szkoły jako oddzielnej jednostki jej założyciel: „do dyspozycji w szkole nr 2 mieliśmy 5 izb lekcyjnych, 1 lokal na kancelarię, 1 pokój nauczycielski, a w piwnicach salę robót z magazynkiem materiałowym. Wyposażenie szkoły: ławki i stoliki z krzesłami oraz garść pomocy naukowych(…) Od września do stycznia, poza płacami, nie mieliśmy grosza.”[2] Rok szkolny 1966/67 ukoronowany został pierwszymi absolwentami w liczbie 13 uczniów. Od 1967 roku Szkoła Specjalna mogła przyjąć tylko dzieci z orzeczeniami, dlatego powołano Ośrodek Selekcji Dzieci Umysłowo Upośledzonych. Do końca roku szkolnego 1967/68 przebadano 650 dzieci, z czego 467 uzyskało orzeczenie kierujące je do szkoły specjalnej.
W roku 1970 utworzono przy szkole specjalnej Zasadniczą Szkołę Specjalną, gdzie kierownictwo objęła Klara Dmowska. Pełniła tę funkcję do 1973r. Od roku 1971 kierownictwo Szkoły Specjalnej objął Piotr Strzegowski, który organizował budowę szkoły nr 4. Prace rozpoczęto w roku 1982. Zaangażowanie osób z różnych środowisk zaowocowało powstaniem nowego obiektu, gdzie znalazło się 7 klas lekcyjnych, 2 pracownie techniczne, sala gimnastyczna, biblioteka, gabinet lekarski, sekretariat, szatnie, pokój nauczycielski.
Rok szkolny 1985/86 rozpoczęto z entuzjazmem w nowych warunkach lokalowych. Dyrektor Piotr Strzegowski pełnił swoją funkcję do roku 1991. W roku szkolnym 1991/92 stanowisko dyrektora zajmował Zygmunt Dębniak. Od roku 1992 obowiązki gospodarza pełniła Teresa Mydłowska. Szkoła się rozrastała grono pedagogiczne liczyło 17 nauczycieli oraz 230 uczniów. Pięć lat później1 września 1997r. powołana została placówka o nazwie Zespół Szkół Specjalnych, w skład którego wchodziła Szkoła Podstawowa Specjalna i Zasadnicza Szkoła Zawodowa Specjalna kształcąca na kierunkach ślusarz – mechanik i cukiernik.
W roku 1998/99 dyrektorem szkoły została Teresa Szymańska. Kolejną decyzją administracyjną było założenie w 1999r. Publicznego Gimnazjum Specjalnego, zadanie to podjęła pani dyrektor Joanna Sadowska, która stanowisko dyrektora obejmowała do 2006r. Reforma oświaty pozwoliła na realizowanie obowiązku szkolnego dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim w szkołach ogólnodostępnych. Pojawiły się trudności w naborze uczniów. Organ prowadzący rozważał możliwość zamknięcia placówki. Pomimo trudności powstał nowy kierunek dla uczniów szkoły zawodowej – cukiernik. Pani dyrektor Joanna Sadowska rozpoczęła procedurę nadania imienia szkole.
Kolejna dyrektor Ewa Mąkosa przedstawiła plan naprawy szkoły i podjęła się trudnego zadania przezwyciężenia kryzysu. Rok 2009 to kolejna ważna data na kartach historii szkoły, szkoła otrzymuje imię ks. Jana Twardowskiego przyjmując jako misję słowa patrona „ Gdyby każdy miał to samo, nikt nikomu nie byłby potrzebny”. Obecnie szkoła przeżywa kolejny okres świetności. Budynek jest wyremontowany, doposażony w pomoce dydaktyczne. Powstały nowe gabinety rewalidacyjne. Szkoła oferuje uczniom i ich rodzicom pomoc psychologiczną i pedagogiczną. Uczniowie korzystają z nauczania indywidualnego, rewalidacji, terapii logopedycznej, rehabilitacji, integracji sensorycznej oraz różnorodnych terapii, m.in. Biofeedback, metody Warnkego, Johansena, terapii behawioralnej, terapii metodą krakowską, terapii ręki. Dla najmłodszych organizowane jest wczesne wspomaganie rozwoju i oddziały przedszkolne. Uczniowie głęboko upośledzeni objęci są zajęciami rewalidacyjno – wychowawczymi w punkcie filialnym w Domu Pomocy Społecznej w Niedabylu (powiat białobrzeski).
W 2011r. powstała Filia w Nowej Wsi (gmina Warka), która organizuje nauczanie na wszystkich etapach edukacyjnych z każdym rodzajem niepełnosprawności.
Dyrektorzy placówki:
1967 – 1971 Henryk Cegiełkowski
1971 – 1991 Piotr Strzegowski
1991 – 1992 Zygmunt Dębniak
1992 – 1998 Teresa Mydłowska – Kamińska
1998 – 1999 Teresa Szymańska
1999 – 2006 Joanna Sadowska
2006 – 2017 Ewa Mąkosa
2017 – 2018 Iwona Jeżak
2018 – 2019 p.o. Barbara Tybiszewska
2019 – Barbara Tybiszewska
Historię szkoły opracowano na podstawie książki Henryka Cegiełkowskiego „Wspomnienia”, kronik szkolnych oraz wspomnień dyrektorów i pracowników szkoły.
[1] H. Cegiełkowski „Wspomnienia”, Grójec-Płock 1992, str.107
[2] Tamże, str. 116